Në mënyrë që situata në jug të Serbisë të mos dilte nga kontrolli i shtetit, në agimin e 27 nëntorit, Njësia e Operacioneve Speciale (JSO) mbërrit
Në mënyrë që situata në jug të Serbisë të mos dilte nga kontrolli i shtetit, në agimin e 27 nëntorit, Njësia e Operacioneve Speciale (JSO) mbërriti në Bujanoc nga Beogradi, me urdhër të Sigurimit të Shtetit.
Një kolonë e “hamerave” të zinj me rreth 200 anëtarë të “beretave të kuqe” të komanduara nga koloneli Milorad Ulemek Legija, hyri në heshtje në Bujanoc dhe forcat speciale, gati-gati në lëvizje, u vendosën në misionet e luftës. Në portalin e “beretave të kuqe” shkruan se komandanti i Legjionit “mashtroi terroristët me taktika të shkëlqyera dhe shpëtoi qytetin”.
Ardhja e kësaj njësie speciale i befasoi dhe mërziti anëtarët e UÇPMB-së.
Në të njëjtën ditë, 27 nëntor 2000, në pasditen e vonë, Vojislav Koshtunica, Presidenti i Republikës Federale të Jugosllavisë, arriti në Bujanoc. Ai ndoqi situatën në jug të Serbisë në detaje dhe atë ditë la sesionin e Këshillit të Ministrave të Organizatës për Sigurinë dhe Bashkëpunimin Evropian (OSBE) në Vjenë dhe fluturoi për në Bujanoc me helikopter.
Qindra serbë nga Bujanoci e përshëndetën atë para ndërtesës së komunës, duke thirrur “Vojo, Vojo”, “Serbia, Serbia” dhe “ne duam armë”. Në fjalimin e tij mjaft emocional, Presidenti i Jugosllavisë i tha Brukselit, NATO-s, KFOR-it dhe atyre që donin ta dëgjonin atë, se ai nuk kishte ndërmend ta zgjidhte këtë problem “duke rënë në kurthe të përgatitura me shkathtësi”.
Ai u tha të mbledhurve që të qëndronin të matur dhe premtoi se shteti do të kujdesej për ta dhe sigurinë e tyre në çdo moment, gjë që shkaktoi një stuhi duartrokitjesh, prandaj ata shpesh e ndërpresnin atë.
Në vazhdim, Koshtunica shqiptoi atë fjali, cituar shumë herë më vonë, para qytetarëve të mbledhur të Bujanocit: “Unë dua t’ju siguroj se çdo ditë filloj dhe mbaroj me mendime për Bujanocin”.
Bllokada e re e rrugës kryesore
Pavarësisht nga të gjitha rrethanat, situata në Bujanoc, por edhe në të gjithë Zonën e Sigurisë Tokësore, mbeti jashtëzakonisht e tensionuar dhe e elektrizuar. Shqiptarët e armatosur ishin vendosur mirë dhe kishin forcuar pozicionet e tyre në kodrat mbi Bujanoc dhe tërë ZTS gjatë ditëve të kaluara gjatë ofensivës.
Në të njëjtën kohë, frika u rrit midis serbëve, të cilët nuk ndiheshin të sigurt, duke qenë se qeveria e re demokratike në Beograd sapo ishte formuar. Në të njëjtën kohë, shtabet e ndryshme të krizave operuan në Bujanoc, si në të gjithë Serbinë, dhe një numër i madh i mbështetësve të Slobodan Mloseviqit, i cili humbi zgjedhjet presidenciale, besuan në kthimin e tij të menjëhershëm dhe bënë gjithçka për ta bërë atë sa më shpejt e mundshme Kjo është arsyeja pse Socialistët në të gjithë Serbinë, madje edhe në jug të Republikës, endeshin nëpër institucione dhe jashtë tyre, duke u përgatitur kështu për zgjedhjet e jashtëzakonshme parlamentare të planifikuara për 23 dhjetor.
Në një klimë të tillë, serbët nga Kosova dhe Bujanoci, të ndihmuar nga njerëz me mendime të njejta, kryesisht nga Vranja, por edhe nga komunat fqinje të rrethit të Pçinjes, së pari bllokuan përsëri autostradën Nish-Shkup më 13 dhjetor 2000, dhe më pas organizuan tubime të reja. E para në qendër të qytetit, ku, sipas raporteve të gazetave, rreth 5,000 mbështetës u mblodhën për një zgjidhje të shpejtë dhe efikase të krizës në Bujanoc. Tubimi i dytë dhe bllokimi i rrugës në të njëjtën pasdite u organizuan në fshatin Davidovc, i cili, përsëri sipas raporteve, kishte rreth 1.000 pjesëmarrës.
Pas të dy tubimeve, mbeti e paqartë se kush i organizoi ato, si dhe për çfarë qëllimi. Në raportet nga dhjetori 2000, shkruante se ato ditë në Vranjë dhe Bujanoc, takime dhe marrëveshje të shumta ishin mbajtur midis përfaqësuesve të qeverisë, organeve shtetërore, partive, organizatave, grupeve zyrtare dhe joformale. Në ato raporte, pjesëmarrësit më shpesh të përmendur në ngjarje ishin: Novica Zdravkoviq, Shefi i Ministrisë së Brendshme në Vranjë, Dejan Ivanoviq – Jova Zmajevac nga Vranja, Goran Tasiq Gogçe, Dragan Goluboviq Golub nga Vranja, Zoran Knezeviq, kryetar i socialistëve të Vranjës dhe të tjerët.
Ndërsa bllokada vazhdoi të nesërmen, Nebojsha Coviq, Zëvendës Kryeministri i Qeverisë Kalimtare, arriti papritmas në Bujanoc nga Beogradi. Ai u solli një mesazh qytetarëve të revoltuar të Vojislav Koshtunicës, presidentit të Jugosllavisë, “se serbët në këtë zonë do të mbrohen nga ekstremistët shqiptarë”.
Vijon…
Autor: Radoman Iriq
( Ky shkrim nuk paraqet pikëpamjet e redaksisë së FOLonline)
COMMENTS