Masakra e tre oficerëve të policisë dhe pushtimi i Zonës së Sigurisë Tokësore shqetësuan opinionin jugosllav dhe u dënuan nga shumë faktorë ndërko
Masakra e tre oficerëve të policisë dhe pushtimi i Zonës së Sigurisë Tokësore shqetësuan opinionin jugosllav dhe u dënuan nga shumë faktorë ndërkombëtarë. Sigurisht, trazirat më të mëdha mbizotëruan në mesin e popullatës serbe në Bujanoc dhe Preshevë, por edhe në të gjitha komunat fqinje pranë vijës administrative drejt Kosovës.
Pas masakrës në Dobrosin, publiku u shqetësua posaçërisht nga informacioni i transmetuar nga disa media shqiptare nga Kosova, sipas të cilit, me rastin e festës kombëtare shqiptare të Flamurit më 28 nëntor, flamuri i UÇPMB-së do të valëvitet në Bujanoc.
Ditën e tretë pas masakrës, në një atmosferë shumë të elektrizuar, situata në Bujanoc u përshkallëzua: mbi 300 serbë nga Kosova, të cilët u gjetën atje për punë në Vranjë ose komunat e rrethit të Pçinjës, dhe rreth 200 vendas, shprehën pakënaqësinë e tyre se ata nuk mund të ktheheshin në shtëpitë e tyre dhe se ata “ndjehen si pengje” në vendin e tyre.
Pasditen e 25 nëntorit, ata bllokuan autostradën Nish-Shkup. Ata vendosën të ndërmarrin këtë hap, sepse për dy ditë, për shkak të situatës në ZTS, ata nuk mundën dhe nuk guxuan të shkonin në Anamoravë të Kosovës dhe të kalonin në pikën e kontrollit të Konçulit. Siç u thanë gazetarëve në atë kohë, ata e mbajtën të bllokuar rrugën në Bujanoc sepse nuk mund të lejonin që të ndodhte e gjithë kjo, 50 ditë pas 5 tetorit dhe ndryshimeve demokratike.
Midis serbëve të pakënaqur nga Kosova ishin ish-punonjës të vetëqeverisjes lokale, shërbime të ndryshme shtetërore, organe dhe institucione, të cilët, pas Marrëveshjes së Kumanovës u zhvendosën në brendësi të Serbisë.
Ditën tjetër, situata në rrugën kryesore afër Bujanocit u ndez dhe u kërcënua të dilte jashtë kontrollit. Për fat të mirë, gjithçka përfundoi pa incidente, por ngjarjet në jug të Serbisë shqetësuan seriozisht autoritetet e reja demokratike në Beograd.
Falë organizatave ndërkombëtare, në mëngjesin e 25 nëntorit, 300 serbë u larguan nga Bujanoci për në shtëpitë e tyre në Kosovë. Kolona e gjatë, e cila përfshinte dy autobusë dhe mbi 50 vetura, u shoqërua nga policia serbe në pikën e kontrollit Cerevajkë afër Preshevës, ku u mor nga Forca Paqeruajtëse Ndërkombëtare (KFOR). kështu që serbët u kthyen të sigurt në shtëpitë e tyre.
Megjithatë, që nga ajo kohë, çdo kalim i vijës administrative me Kosovën, jo vetëm për serbët nga Anamorava , ka qenë jashtëzakonisht i rrezikshëm. Rrugët për në pikat e kontrollit Cerevajkë afër Preshevës, ose Konçul afër Bujanocit, kontrolloheshin nga shqiptarë të armatosur, duke përdorur mjete shpërthyese, sulme snajperësh, prita dhe grabitje.
Sidoqoftë, situata e elektrizuar në mesin e popullatës serbe në Bujanoc, e shkaktuar nga prania e pjesëtarëve të UÇPMB në Zonën e Sigurisë Tokësore, nuk u qetësua. Më 25 nëntor, serbët e shqetësuar organizuan një “Tubim Paralajmërues” në sheshin qendror të qytetit. Para rreth 500 njerëzve nga Bujanoci dhe disa dhjetra serbëve nga Kosova, të gjithë folësit kishin të njëjtat kërkesa. Ata kërkuan nga autoritetet serbe “të zëvendësojnë gjuhën e diplomacisë me gjuhën e forcës, sepse pala tjetër e kupton vetëm atë gjuhë”. Ata gjithashtu kërkuan “që armët t’u shpërndahen njerëzve në mënyrë që të mbrohen nga terroristët shqiptarë”.
Vijon…
Autor: Radoman Iriq
( Ky shkrim nuk paraqet pikëpamjet e redaksisë së FOLonline)
COMMENTS