Ndërsa konfliktet në Kosovë vazhduan të pandërprera, Grupi i Kontaktit vendosi t'i përfundojë ato me një konferencë paqeje të mbajtur më 6 shkurt
Ndërsa konfliktet në Kosovë vazhduan të pandërprera, Grupi i Kontaktit vendosi t’i përfundojë ato me një konferencë paqeje të mbajtur më 6 shkurt 1999, në Kështjellën Rambouillet afër Parisit. Përveç përfaqësuesve të Jugosllavisë dhe shqiptarëve të Kosovës, ndërmjetësuesit e SHBA, Rusisë dhe Bashkimit Evropian morën pjesë në këto negociata.
Dy palëve në konflikt iu ofrua një dokument që parashikon praninë e një numri forcash të KB në Kosovë. Në fillim të negociatave, shqiptarët e refuzuan dokumentin dhe Millosheviçi ishte gati për ta nënshkruar atë. Sidoqoftë, pasi të gjitha detajet u përcaktuan pas 17 ditësh dhe lobimi i pashmangshëm ndërkombëtar përfundoi, shqiptarët nënshkruan dokumentin dhe pala serbe refuzoi ta bëjë këtë. Ishte gjithashtu fundi i përpjekjeve të bashkësisë ndërkombëtare për të zgjidhur paqësisht krizën e Kosovës.
Në atë kohë, shumë gjëra ishin bërë të qarta, prandaj 1,300 vëzhgues të OSBE-së u larguan nga Kosova. Sidoqoftë, Richard Holbrooke fluturoi për në Beograd për herë të fundit më 22 Mars dhe i ofroi Millosheviçit shansin e fundit për të pranuar marrëveshjen e Rambujesë. Millosheviç refuzoi ofertën, Holbrooke u largua nga Beogradi më 23 mars dhe bombardimet e NATO-s filluan më 24 mars.
Rambuje, Raçaku, pastaj bombardimet e NATO-s
Bombaedimi i NATO-s në Republikën Federale të Jugosllavisë është operacioni përfundimtar i luftës në Kosovë. Ndërhyrja e 19 anëtarëve të NATO-s filloi në 24 Mars 1999, në 7.45 pasdite, dhe zgjati për 78 ditë – deri në 10 Qershor të të njëjtit vit.
Ndërhyrja u krye pa miratimin e Këshillit të Sigurimit të KB për shkak të akuzave se forcat serbe të sigurisë po pastronin etnikisht shqiptarët e Kosovës dhe arsyet e menjëhershme të bombardimit ishin masakra në fshatin Reçak dhe refuzimi i delegacionit jugosllav për të nënshkruar marrëveshja në Rambuje.
Avionët e NATO-s filluan sulmet ajrore në caqet ushtarake, për të zgjeruar më vonë në objektet tregtare dhe civile. Një total prej rreth 900 objektivash u bombarduan – objektet ushtarake, rrugët, fabrikat, shkollat, institucionet shëndetësore, shtëpitë e medias, monumentet e kulturës, kishat dhe manastiret. Mbi 200 objektiva u goditën me rreth 1.000 bomba thërrmuese me uranium të varfëruar, i cili është një lloj krimi, pasojat e të cilit po përcaktohen.
Numri i viktimave të bombardimeve të NATO-s ende po harmonizohet. Në varësi të burimit, vlerësimet variojnë midis 1,300 dhe 3,500 banorë të RFJ-së dhe rreth 12,000 u plagosën. Pas marrëveshjes së Kumanovës, me ushtrinë dhe policinë, më shumë se 200,000 serbë dhe joshqiptarë të tjerë u larguan në Serbinë qendrore. Në të njëjtën kohë, disa qindra mijëra shqiptarë u larguan, kryesisht në vendet fqinje. Menjëherë më pas, Serbia ishte vendi me numrin më të madh të refugjatëve dhe personave të zhvendosur brenda në Evropë.
Vijon….
Autor: Radoman Iriq
(Ky tekst nuk paraqet pikëpamjet e FOLonline)
COMMENTS