Rosulja

Nadimak Rosuljci, po kome su poznati stanovnici Vlasotinca, potiče od imena biljke mesožderke koja uspeva samo u ovom kraju. Takođe, jedno naselje u Vlasotincu i Ženski fudbalski klub nose ime Rosulja, a jedan od nadimaka navijača Vlasine je “rosuljci”. Vlasinska rosulja, koja je jedna od 170 vrsta rosulja, raste samo u okolini Vlasotinca i danas ju je vrlo teško naći.

Rosulja danas spada u retke i ugrožene biljke,

Po ovoj biljci nazvano je i jedno naselje u Vlasotincu

Vlasinska rosilja nije rasla u samom Vlasotincu.Ova biljka se  rasprostirala na čitavom delu od Vlasotinca ka Čemerniku, pa su tako oni koji su nastanili ove delove zemlje, u narodu prozvani “rosuljci”.

Rosulja ima crvene cvetove i “dlakave” listove, koji ispuštaju lepljivu supstancu pomoću kojih hvata insekte. Oni su joj,   glavna hrana jer raste na mestima sa osiromašenim mineralnim svojstvima.

Crveni cvet je mamac, a listovi koji su prekriveni dlačicama se na dodir sklapaju i prave zamku za plen. Rosulja zatim luči sokove za varenje i tako se hrani. U toku leta rosulja može uloviti i do 2.000 insekata .

Karakteristično je i to što vlasotinačka rosulja ne može da bude presađena u neki drugi deo Srbije jer je okolinu Vlasinskog jezera zauzela kao svoj dom.

Od specifičnosti kraja do ugrožene vrste

Iako je nekada prekrivala čitava prostranstva u vlasotinačkom kraju, zbog velike upotrebe hemikalija i isušivanja zemljišta, rosulja je skoro istrebljena. Može se naći na plutajućim ostrvima i nekim delovima Vlasinskog jezera.

Osim što je,  narodu poslužila da Vlasotinčanima da nadimak, rosulja ima i neka lekovita svojstva.

Travari su je koristili za lečenje kašlja, a zbog bogatog sadržaja naftohinona, ima efikasno antibakterijsko dejstvo. Rosulja danas spada u retke i ugrožene biljne vrste u Srbiji.

Ovaj tekst je podžan od strane Opštine Surdulica.

Ovaj sadržaj ne predstvalja stavove donatora.